สองร้อยสิบเอ็ด

มุมมองของเจมส์

ผมยืนหันหลังให้หน้าต่างกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน ซุกมือไว้ในกระเป๋ากางเกงขณะที่วิกตอเรียเดินไปมาทั่วห้องทำงานของผมราวกับสัตว์ที่ถูกขังไว้ในกรง ส้นสูงของเธอกระทบพื้นไม้ขัดมันเป็นเสียง ‘กริ๊ก’ ที่แหลมคมและเกรี้ยวกราด แต่ละก้าวตอกย้ำเข้ามาในหัวผม

“คุณทำเกินไปแล้วนะ เจมส์” เธอคำรามเสียงลอดไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ